همیشه
هَمیشه بـاید کَســـ ـی باشد
که مَعنی ِسه نقطه ی انتهای ِ جُملـــههایت را بفَهمد...
هَمیشه بـاید کَســــ ـی باشد
تا بُغـــضهایت را قَبل از لَرزیدن ِ چانه ات بفَهمد...
بـاید کَســـ ـی باشد
که وقتی صدایَـــت لَرزید بفَهمد...
که اگَر سُکـــوت کردی بفَهمد...
کَســ ـی بـاشد
که اگَر بَهانــه گیر شُدی بفَهمد...
کَســ ـی بـاشد
که اگَرسَـــردرد را بهـانه آوردی بَـــ ـرای ِ رفتن و نبودن،
بفَهمد به توجُّـــهش احتیاج داری...
بفَهمد
که دَرد داری،
که زندگی دَرد دارد...
بفَهمد که دلـــت برای ِ چیزهای ِ کوچَکش تَنگ شده است...
بفَهمد که دلـــت برای ِ قَدم زدن زیر ِ باران،
هَمیشه باید کَسـ ــی باشد...
هَمیشه....